معنویت و حکمت در معماری سبک چهارباغ در دوران صفوی

 چهارباغ در مقام منظر و سبکی معمارانه است که در پرتو نگرة دینی ـ معرفتیِ ایرانیِ مسلمان در عهد صفوی به بلوغ و جلوه‌ای مثال‌زدنی دست‌ می‌یابد. چهارباغ در ارتباط با مفهوم بهشت‌های چهارگانه قرآن کریم، نقل و سیره ائمه معصومین: و توجه ویژه به سنت اسلامی و گران‌قدر وقف در دوران صفوی آینه‌دار معماری اسلامی است. دقت نظر در این منابع و جهانِ ادبیات، حکمت و عرفان آن دوره، دقایق معنوی و حکمی مفهومِ بهشت قرآنی در زمانه صفوی و زمینه سنت‌های شیعی با مفهوم چهارباغ به زیبایی گره‌خورده، درنتیجه همین پیوند مقدس، چهارباغ دوران صفوی آینه تمام نمای طرح و ایده‌ای معرفتی و جلوه‌ای بهشتی‌سا از هنر مکتب اصفهان است؛ اصفهانی که به مددِ چهار‌باغ‌های زیبا و بهشت گونه‌اش به باغ شهری به‌یادماندنی بدل می‌شود. پژوهش حاضر، با رویکرد تحلیلی و توصیفی و به روش کتابخانه‌ای به بررسی معماری سبک چهارباغ در دوران صفوی می‌پردازد؛ این پژوهش با پی‌جویی در آیات و روایات و همچنین دیگر گزاره‌های حکمی، معرفتی، دینی، ادبی و... به رصد کردن دقایق معرفتی ـ دینی چهارباغ در دوران صفویه می‌پردازد.